© Jeroen Kuit
De weg naar mijn trainerschap bij HV Rapidtas Heren 1
In het voorjaar van 2018 ben ik met mijn toenmalige club DFS Arnhem in de strijd richting BeNeleague beland. Na een competitie achter Houten aan te hebben gehold, werden deze in de play-offs royaal verslagen. Helaas moesten we het daarna afleggen tegen het handhavende Quintus. Omdat de reistijd naar Arnhem veel gevolgen had, besloten we in gezamenlijk overleg dat ik na dat seizoen zou stoppen als coach.
Enkele jaren eerder, op verschillende momenten, was ik al gepolst door HV Rapiditas om trainer te worden van Heren 1. Ik riep altijd dat ik dat pas zou doen bij een goede lichting jonge spelers. In het voorjaar van 2018 kwam de club uit Weert weer naar me toe. Dit was het perfecte moment: de talentvolle groep Heren A schoof door naar Heren 1 en vormden meteen de kern van dat team. Ze werden ondersteund door enkele ervaren spelers en veel oudgedienden traden terug. Dit had als gevolg dat dit team zelf naar volwassenheid moest groeien. Het opvolgend team was de regionale Heren B.

Een terugblik op zeven seizoenen
Het eerste seizoen werd gevreesd voor tegenvallende ranking, maar uiteindelijk eindigden we met gemak in de middenmoot van de tweede divisie. Dat maakte dat we in het tweede seizoen voor promotie wilden gaan. In seizoen 2019/2020 en 2020/2021 waaide het Corona-spook door de competities, waardoor de competitie helaas niet volledig uitgespeeld werd. In beide seizoenen stonden we hoog. Na het derde seizoen werd de vraag gesteld vanuit het NHV of we versneld konden en wilden promoveren. De discussie over hars gooide roet in het eten. In mijn vierde seizoen bij de vereniging was het doel om op de eerste plaats te eindigen. Na een lange strijd met Hurry-Up, nog wat covid-gedoe en een succesvolle serie gesprekken met de gemeente, slaagden we erin om kampioen te worden en promoveerden we naar de Eerste divisie.
Onbevreesd startten we in de Eerste divisie (mijn vijfde seizoen). In dat jaar zat veel mee: geen covid meer, nauwelijks blessures, veel zelfvertrouwen en veel zin in die nieuwe klasse. Dit alles zorgde meteen voor een derde plek. Het maakte dat we een deur naar de Eredivisie (nu de Next Handball League Men) op een kier konden zetten, iets waarvan sommigen in 2018 dachten dat dit niet mogelijk was voor HV Rapiditas.

De ambitie voor mijn zesde seizoen lag op meedingen naar promotie en dat hebben we gedaan. We stonden bijna het hele seizoen bovenaan, maar vier wedstrijden voor het einde van het seizoen moesten we het helaas afleggen tegen Aristos. Zij promoveerden naar de Next Handball League Men. Dit was natuurlijk een domper, maar de pijn werd verzacht toen er door terugtrekking van Vrone/Berdos een extra plek vrij kwam in de Next Handball League Men. Hier wilden wij wel gebruik van maken. Toen we gedurende het afgelopen seizoenlang op plek één bivakkeerden, hadden we immers al een beetje op promotie gerekend.
In de tussentijd heeft de herenzijde bij de jeugd ook een goede ontwikkeling doorgemaakt. In alle lichtingen spelen weer jongensteams. De C-jeugd wil volgend jaar landelijk gaan spelen, zoals de B- en A-teams dit nu al doen. Heren A werd vorig jaar derde van Nederland, de samenwerking met buurvereniging MEOS, met aanlevering van talentvolle jongeren, heeft hieraan bijgedragen.
Natuurlijk heb ik in voorgaand een rol gehad, maar dit heb ik natuurlijk niet alleen gedaan. Bestuurders en collega-trainers werkten mee aan de plannen, de jongens uit het team gingen er vol voor, het publiek, de sponsoren en de gemeente Weert stonden achter ons. Hierdoor staat de club er nu goed voor: technisch, sportief, financieel en breed gedragen.

Seizoen 2024/2025
Momenteel zitten we in het eerste seizoen van de Next Handball League Men, we zijn er ons zeer bewust van dat dit het eerste seizoen is. We willen en gaan namelijk vol voor handhaving, maar we draaien er niet om heen: het valt ons tot nu toe zwaar. Waar we zes seizoenen lang relatief vrij van grote blessures bleven, hebben we er dit jaar ruimschoots mee te maken. Twee kruisbandblessures en veel problemen bij de enige overgebleven echte cirkelspeler zorgen ervoor dat we al lange tijd drie belangrijke spelers missen, en op sommige posities ervaring tekortkomen. De druk op de rest veroorzaakt vele kleine blessures. Onze beste wedstrijden waren de eerste twee, waarin we PSV versloegen en in de laatste minuut van Tachos verloren. Dat zijn de enige wedstrijden waar we nagenoeg compleet gespeeld hebben, hierna is het een overlevingsstrijd geworden. Het vertrouwen, dat versterkt was door de vijf jaren ervoor zo’n 80% te winnen, kreeg een deuk door de vele verliespartijen. We waren en zijn even niet meer de onoverwinnelijke.
We staan nu een-na-laatste en moeten minimaal een plaats stijgen om degradatie te ontlopen. Mogelijk volstaat het behalen van de voorlaatste plaats, omdat het bij Lions helaas weer financieel rommelt. Toch moeten we de klus zelfstandig kunnen klaren! Om dit te realiseren moeten we de komende twaalf wedstrijd elf of twaalf punten zien te pakken. Ik vraag jullie allen om dit te ondersteunen. Het is niet te onderschatten hoe zwaar – doch leerzaam – dit seizoen is voor de jongens.
Ik ga er namelijk vanuit dat we nog niet aan het einde van de leercurve zitten. De afgelopen jaren zijn er steeds meer geschoolde tophandballers bij de jeugd bijgekomen, waardoor Heren 1 enkele zeer jonge talenten heeft naast een nog redelijk jonge kern. Hier kan de komende jaren nog flink mee worden gewerkt. In combinatie met de aankomende nieuwe jeugdtalenten (ca. 10 zitten bijvoorbeeld op de Handbalschool Venlo) is er de komende jaren nog heel veel mogelijk!

© Jeroen Kuit
Na zeven jaar is het tijd voor een ander gezicht
Dat dient wel te gebeuren zonder mij. Mogelijk is het al bekend, maar na dit seizoen ga ik stoppen als trainer/coach heren 1. In die zeven seizoen dacht ik twee keer eerder aan stoppen. Na de derde plek in de Eerste divisie (“Kunnen we meer?”) en na het in eerste instantie mislopen van promotie naar de Next Handball League Men speelden deze gedachte ook door mijn hoofd. Tot nog toe kon ik ze weerstaan door de honger in de groep, maar nu na zeven jaar merk ik dat een nieuwe cyclus van twee à drie jaar, waarin de club zich hopelijk settelt en doorbouwt binnen de Next Handball League Men, me niet trekt. Ook de jongens moeten na al die jaren een keer een ander gezicht voor de groep krijgen. De selectie is volgend seizoen naar verwachting sterker dan deze nu momenteel is.
Hoe dan ook, ik kijk met trots terug op de afgelopen zes-en-een-half jaar. We gaan er samen alles aan doen om dit seizoen mooi te eindigen. Handhaving in de Next Handball League Men zou het sportieve toetje zijn, maar hier moeten we nog hard aan trekken.
Wie neemt het stokje van mij over?
Inmiddels is er een task force opgesteld voor mijn opvolging. Hier word ik voor sommige onderdelen bij betrokken. Een profiel en een bellijst met een aantal trainers wordt de komende weken opgesteld. Er wordt zeer breed gedacht en gezocht. Mocht je als trainer serieuze interesse hebben, meld je s.v.p. uiterlijk vrijdag 28 februari via secretaris@hvrapiditas.nl, we willen geen enkele geschikte kandidaat mislopen. Dat zou zonde zijn voor de groep en jou!
Het Heren 1 team met de groep talentvolle herenjeugd bij een mooie, breed gedragen club geven veel energie; dat weet ik wel!
Noot voor de redactie
In de persmap van Heren 1 zit een Word-versie van dit bericht en rechtenvrije teamfoto’s van Heren 1. Voor vragen kun je contact opnemen met secretaris@hvrapiditas.nl