Ook na 40 jaar geniet Jack van het fluiten

Laatste nieuws

Door Tim Cox, Via Weert De Limburger

Hij heeft naar eigen zeggen 2000 wedstrijden gefloten in het handbal. Toch is Weertenaar JackStroek (66) het na veertig jaar nog lang niet moe. „Ik heb het in het weekend drukker dan doordeweeks.” 

WEERT- „Het gaat snel, hè?” Dat zegt Jack Stroek op het feit dat hij al vier decennia handbalscheidsrechter is. Als 26-jarige begon hij destijds met fluiten doordat er bij zijn club Megacles te weinig scheidsrechters waren. „Dat was een jaar voordat de club met Quick en Weert’77 overging in handbalvereniging Rapiditas”, herinnert Stroek zich nog. In de jaren daarna werkte de Weertenaar zich op naar een hoger niveau, tot net onder de eredivisie. Hij begon als solo-scheidsrechter, maar werkte daarna als koppel samen. „22 jaar met John Carli en acht jaar met mijn kameraad Adrie van Goor. Wat me het meeste bij is gebleven zijn de jeugdtoernooien en het verre reizen. Met John ben ik door heel Nederland geweest. Van Emmen tot in de kop van Noord-Holland.”

 Mooie dingen

Door al die jaren heen is Stroek inmiddels wel bekend bij elke club en speler in Midden- en Noord-Limburg. Naar eigen zeggen maakte hij alleen maar mooie dingen mee in de veertig jaar. Op één ding na. „Ik ben een keer bedreigd geworden. Een hoop bombarie, niet normaal. De persoon die mij destijds bedreigde heeft maanden later in een brief zijn excuses gemaakt. Het kwam door dingen in zijn privésfeer. Nu zit ik soms nog naast hem op de tribune, maar het heeft destijds wel een behoorlijke impact op me gehad.” Waar het in het voetbal tegenwoordig hier en daar nog weleens misgaat, heeft Stroek en over de handbalwereld wat dat betreft niets te klagen. „Ik heb als scheidsrechter behoorlijk veel respect gekregen. Daar kunnen ze bij andere sporten van leren. Handbal is een contactsport. Als je bij een break-out iemand een zetje meegeeft, dan moet je wegwezen. Ik ben niet vies van een rode kaart, als het moet dan moet het. Ik blijf altijd consequent. Daardoor verdien je respect.”

Toch gaat het leven van Stroek niet altijd over rozen. In 2018 werd hij getroffen door een herseninfarct en kreeg hij hartritmestoornissen, waardoor er een ICD (implanteerbare defibrillator) bij hem is geplaatst. „Ik was tot dan beroepschauffeur. Ik reed naar distributiecentra, ook in het buitenland. Vooral ’s nachts. Dat is natuurlijk niet gezond. Van de cardioloog mocht ik daarna niet meer als koppelscheidsrechter fluiten. Daarbij maak je veel meer meters. Daarom fluit ik nu alleen nog solo. Ik mopper niet en ik geniet van het leven.”

Motivatie

Inmiddels heeft Stroek bijna 2000 wedstrijden als scheidsrechter op de tellerstaan. „Ik heb alles bijgehouden en heb alle wedstrijdkaartjes nog. Een aardig archief. Kaartjes die in de doos rechtop staan, zijn belangrijke wedstrijden die ik gefloten heb. Het blijft toch mijn hobby.”

Na veertig jaar scheidsrechteren en een gouden fluit, die hij op 13 mei als waardering krijgt uitgereikt door het NHV (Nederlands Handbal Verbond), kan Stroek terugkijken op een mooie carrière. Wanneer gaat die eindigen? „Het is voor mij nog geen tijd om te stoppen. Zeker niet. Al fluit ik liever ’s ochtends om elf uur, dan zondagsmiddags om vijf uur. De motivatie is er altijd nog. Rapiditas is een heel mooie vereniging, waar het allemaal goed in elkaar zit. Ik wil bij de club jongeren motiveren dat handbalscheidsrechter zijn echt een leuk vak is”. 

Deel dit bericht

Laatste nieuws